Güneş yine ağdı ufuğa doğru,
Birleşme vaktidir, tanı bekliyor.
Kıp-kızıl bulutun yanıyor bağrı,
Vuslatı özlemiş, günü bekliyor.
Gün batarken, ay doğmakta, bir hilal,
Yüzünde gülücük, yanakları al.
Karanlıktan azat olmuş bir melal,*
Yarını umarken, dünü bekliyor.
Işıkları yere saldı yıldızlar,
Tuzağı gizlice kurdu albızlar.*
Her köşeden ses veriyor dilbazlar,
Tatlı sohbet için anı bekliyor.
Dünya sessiz-sefil döner dururmuş,
Yaratan herkesi sınar dururmuş.
Seven, sevdiğini kınar dururmuş,
Cananı unutmuş, canı bekliyor.
Nicedir dönersin ey çarkıfelek,
Umutlar zavallı, tutsaktır dilek.
Azrail ne zaman gelir, ne bilek,
Damarda kuruyan kanı bekliyor.
Dünya damar damar dokunur cana,
Sular bu damardan gelir insana.
Toprak ne kadar da benziyor bana,
Gerçekte sevdiği teni bekliyor.
Şafak ağarırken yıldız sönmekte,
Ay ise gittiği yoldan dönmekte.
Gökten o melekler saf saf inmekte,
KARAC’OZAN; Ömür, sonu bekliyor.
18 Eylül 2020 GÖLBAŞI
*melal: Can sıkıntısı, üzüntü, hüzün.
*albız: (elbiz) örümcek
Cahit Konut
Kayıt Tarihi : 24.9.2020 21:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Umutlar zavallı, tutsaktır dilek.
Azrail ne zaman gelir, ne bilek,
Damarda kuruyan kanı bekliyor.
Çok anlamlı bir şiirdi severek okudum gönlünüze kaleminize sağlık
Değerli hocam tebrik ederim saygılar sunarım
Sular bu damardan gelir insana.
Toprak ne kadar da benziyor bana,
Gerçekte sevdiği teni bekliyor.
Şiir çok güzel ve derin anlamlar içeriyor. Düşünüp yazan kalemine ve yüreğine sağlık üstâdım.
Selamlar ve saygılar...
TÜM YORUMLAR (2)