Beklide Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Beklide

bekleneni onca düşünüyorum ki
herkes biraz benzemeye başlıyor ona...
sallantılı denizler gibiyim, yüreğim tutunamıyor gövdeme
duygularını kusuyor...
bulutlar çürük duruyordu
küf rengi gökyüzü sanki benim durumum...
donmuş bir tablo gibi korkutuyordu
durgun, ölü yağmurlar biriktiriyordu,
ya da kendini öldürecek diri yağmurlar...
kendi göğünde kaybolan yağmurum,
az yaşanır bir ihanetle vurulan
ve ayakta sırf ayakta kalmanın kesif hiçliği...
siyah saatlerde zorlanan bir yürek,
ve bilinmeyen nedenlere yanıtsız kaldığım
ölümcül, soğuk...
küf rengi gökyüzüyle bu halimiz,
mezopotamya'da bir kölede sanki kıyamet alameti...
canının çekirdeğinde gelişen bir korku,
sahi niye korkarlar ölümün her türünden köleler?
korku niye güçlü yaşamdan?
eksik olsa da niye eksilmiyor umut?
didik didik ediyor hayatı ...
iğne ucu haklılık arıyor yaşamaya kölede bile
delirmek yerine...
yaşamakla yaşıyor olmak arasında,
koskoca kuçurum kopuğu çoğunda...
hababam korku büyüten...
geceler gündüzlere vizesiz girende delirir acılarım,
giyinip yapraklarını bir gece sefası kan rengi
girer gecelerime varlaşmayı anımsatarak...
anlarım yenilgi, yoğun keder ağrısıdır
soğuk geceler gibi soğuk elleriyle
sıkar durur yüreğimi daralır,darda kalırım...
ben kendimi neye hazırlıyorum bilmeden
saklıyorum orta yerindeyken bile bir sevilmemin,
olanaklarımı açığa çıkaracak bir heyecana belki de...
gözlerimi ufuklara doğururum,
heyecanın hiç yaşanmamış şekline kurulurum...
bilmiyorum hastalıklı belki de intihara büyümeyen
yalnızlığımı tamamlıyor gibiyim...
güneş gibi yanmışlığımı belki de,
içimde durmadan kımıldayan yaşamama sevinci beklide...
yaşayanların erken öldüğü dünyada,
bekliyorum ya, hiç beklenmeyenim belki de...
okyanusta bir dalgayım doğanın unuttuğu,
beklide apansız rastlantıyı yaşam biliyorum
biri beni avutsun yahu!
beni bir bulması yakama yapışmışlığı var
yaşamaya yeni çıkmış bir ayrılığın, anlatamam
ta usta ellerin keskinliği...
ölü bir sevdanın bir hayatı ölü bıraktığı yerdeki değil
ayrılığın bu benliği...
dedim ya usta ellerin yanılmazlığı
yalnızlığım,ömür gömüm!