Bekleyişin Bulmacası

Tinin kıyametinde yaşamın ateşlerinde sularına karışıyorum.
Yar_sızlığın sayısız damlalarında kendime ıslanıp uslanıyorum
Ussal ve bireyseldi kalakalışım. Ulusal kıymeti yoktu Pıtırcık.
Kayıpsızlığın mağaralarda sarkıt dikitlerin bağrıma batıyor.İçimde kaybolduğum mağaramda seni yıllardır bekleyen Kıtmir de sabırsız.
-Kuruyan yarama tuz basan umuluş destanım Manas’ı geçti.
-Enlerinde kanattığı dağlarımın dağlanışında sensiz ovalar uzar.
Çöl olmaya yakın bir ömrün kasrına sadık biriyim. Ahlarımın tesbihini çekip durma uzaklardan. Nuh tufanın kardeşidir ahlarım bilesin.

Nicedir hüznün yurduna asılan asık suratını indir gün yüzümden. Ben ki gözbebeklerin bebeklerine aşk mamulü yapan sevi ustasıyım.
Güzelliklerin kristallerinden yansıyan gönül parkımda bekledim seni…
Sevgi kırıntılarınla hayata yaşıyorum. Bilinmezliğin gemileri alabora olmuş.Giderken akıttığın nehrin barajındayım. Göz pınarlarının vanası açılınca vicdanımı alıp götürdü. Sürükleniyorum senli her deme.
Sensizi yıllarım yıkanıyor, sensiz günlerim durulanıyor, temiz bir aşka akıyoruz.

Bu susuz özlemlerin çölünde ıssız kalışlarına tutundum.
-Aşk işte kendi sularının sularına ulanıp duruyor.Çaresiz titrek teliyim
Ben’imde elektrik üretilir sevilerine.Sislerimi çok görme, hisleri çok görme.Başka güzellere bedava verdiğim elektriği de çok görme.
-Ben aşk barajıyım, ben aşk berrağıyım,ben aşk sonsuzluğuyum.
Bu yüzden yüzünden derlediğim bakışların benzerine kaçkın gidişler yaşıyorum.
-Rest çekmeye meyilli mayınlarımın patlamış haliyim.Halimle, hayalim arasında yaram sed olmuş…
Umarsız bir kalakalışın notasında ezgi olsan, beni çalsan aşk telinde. Sırlara su, sulara sır, kademlere kadir, yücelere yecüc ve bir gün dönüşlere döngü olsan.
-Kendi can kenarından bana baksan.Hey şair bir bilette benden , bir beden benden, bir kalü bela da benden desen.
Ufukların sonsuz sanrılarında kendime gelsem.Bu bir hayal değil, bu bir isteyiş sözlüğünde kayıp kentlere rastlantısal olmak.
Bu yaşlı bekleyişin sözsüz anlamında dile gelse özlem.Ve sarılsan yeni bir çiçek gibi ruhumun denizlerine.Islasa senli yapraklarım bir bir.
Ben ‘i arayan bende kalsam biraz.Son sufi benim,Şems yok, sen yok, Züleyha yok.İçinde sensizliğe düştüğüm kuyular doldu. Yusuf’a ders vermeye gitmiştim. Züleyha kuyudaydı. Mısır ‘da isyanlar vardı. Son Firavun senin gibi direniyordu. İkinizin de sonu geliyordu Pıtırcık.
-Yusuf’lar ölmez,aşklar bitmez.

-Bilmecelerin bilmediği imecelerin sorularındayım işte. Son ile isyan arasında senli huzurun memelerinden aşkın sütünü içen bebeğim.

-Doğar doğmaz seven bir bebeğim işte, büyütecek misin beni bir ömür, yoksa ahlarımın tufanında mutsuzluğa yamalanacak mısın?