Bekleyiş Şiiri - Osman Ay

Yağmurlu bir günde tanımıştım seni
Ben yağmurda uçmayı severdim
Yine kanat açmıştım gökyüzüne
Yağmurla gelen gri özgürlüğe
Bir şehrin üzerinden geçiyordum ki
Sen çarptın gözlerime kızıl kiremitler arasından
Hep yüksekleri gören gözlerime
Öylece sessiz duruyordun ve
Çok yalnız görünüyordun,titriyordun...

Bir ara başını kaldırdın ve bana baktın
Gözlerin adeta bir ok gibi saplandı
Kendini güçlü zanneden aciz kalbime
Ve nedenini bilmediğim bir sancı kapladı tüm vücudumu
Sonra benliğim benim kontrolümden çıktı ve
Yerini kalbime,onun hisli ellerine bıraktı
Sonra ise senin yanına uçmamı söyledi
Öylede yaptım,sana doğru kanat açtım
Yanına geldiğimde başın öne eğikti,acı çekiyordun
O güzel gözlerinden yağmura inat damlalar düşüyordu
Sordum sana ne olduğunu
O güzel gözleri kimin ağlattığını
Bir avcı kanadını kırmıştı,öylece bırakmıştı
İşte o an tüm avcılardan nefret ettim
Yemin ettim onları hiç sevmeyecektim
Ne bugün ne de yarın...

Günler geçtikçe birbirimize adeta
Daha da bağlanıyorduk,seviyorduk birbirimizi
İyileşiyordun artık,uçmaya başlamıştın
Sana söylemiştim yağmuru sevdiğimi,
Yağmurda uçmayı sevdiğimi
Peki uçalım demiştin ilk yağmurda
Ve bir gün yağmur başlamıştı
Ben heyecanlıydım çünkü ilk kez
Seninle uçacaktım özgürlüğe
Ve kanat açtık seninle göklere
Yani gri özgürlüğe...

Çok mutluydum çünkü sen vardın yanımda
Aldırmıyordum damlalara ve soğuğa
Deliler gibi uçuyordum,bambaşkaydım o gün
Sen bir ara arkada kaldın ve,
Ve bir şimşek çaktı,tam ikimizin ortasına
Hemen seni aradı gözlerim
Ama sen yoktun artık
Bana o güzel gözlerinle bakmayacaktın
Ve benimle özgürlüğe uçmayacaktın
Hemen seni ilk gördüğüm yere uçtum
Belki yine oradasındır diye
Ama orda yoktun,durdum seni bekledim
Ve hala bekliyorum...

Ümidimi kaybetmedim,daha doğrusu
Kaybetmek istemiyorum
İşte yine yağmur başladı...