uyuya kalmış güneş gök koynunda
balkona üşüyen güzün sarı saçları saksılarda
şen pencerelerin ırağında artık şuh kahkahalar
rüzgârın boğuk nefesi öperken nemli duvarları
sadece yalnızlık eşlik eder gölgelerin
vızıldadığı ıssız kapıya
özlenen her şeyin
artık kedere bükülmektedir yüzü
süzgün bir gülücükle usulca kucaklamaktır
içine tırmanan sessizliği
donuk
bakışların müphem gizinde saklı
ardı arkası gelmeyen
uzun bekleyişlerin
sonunda
yangın olup
kendi közünde eriyen kalbin
ıslak mezarında saklıdır tüm unutulan
ölü sevdalar
v
e
kim
ne derse desin
dağların kutsallığı kadar uludur her hayat
11032024
20:46
Kayıt Tarihi : 15.3.2024 01:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!