Bekleyiş Şiiri - Elif Yar

Şefkatin baş harfini bir iğne ucuyla dokundursaydınız tenime
Oluk oluk kan akardı
Damarlarım öyle açtı sevgiye
Yaşlar hazır beklerdi gözümde
Hasret canıma tak etmişti
Bekleyişteydi her hücrem, her zerrem
Gözlerim hiç olmadık yerlerde arar
Hiç olmadık yerlerde o koku burnuma gelir
Ellerimi nereye koyacağımı bilemem konuşurken

Saçlarım bekleyişteydi, okşanmak mı isterdi bilemem
Vuslat beklemezdim aslında ben
Çünkü gelmeyeceği bekleyiş, yavaş yavaş ölmek demektir
Geleceği beklemeye benzemez
İçten öldürür bekleyen her zerreni
Kalbinden başlar öldürmeye
Sonra gözlerine geçer
Kurur gözünde artık yaşlar
Vara yoğa ağlamazsın artık, bir bakıma iyidir bu
Ama duyguların ölür sonra
Şefkatin ölür merhametin ölür
Saçların solar sulanmayan bir çiçek gibi
Kirpiklerin ölür sonra kaşların
Hayat devam eder beklerken
Ama gelmeyecektir beklenen
Kader gayrete aşıkmış,
Allah gayretin belasını vermiş
Elinde kalan tek şey bu cümle olur gelmeyeceği beklerken
Sonra işte ellerin ölür
Ne beklenen gelir, ne de zaman alınır geriye