Bekleyiş Şiiri - Tuncay Ayverdi

Göğsümün ikliminde çalar bir saat,
Kurulmuş yaprakların döküldüğü zamandan.
Dinlenirken hatıra bekçileri uzak sesler kubbesinde;
Gövdemden aklıma ardınca yükleniyor ağrılar,
Taş işçisiyim sınırında, nefesim acıyla dolar.

Az sürmedi bu gece yanan fakir aydınlığım;
Rüzgârlı bir düş bahçesinde kurduk salıncağı,
Salladığım sözlerin seni çağırdığından habersizdim,
Sadece anmaya yeten gücümle mevsiminde tükendim.
Şimdi! Unuttum sandığım rüyalardan çalıyorum gözlerini.

Ummadığım anda atmıştı çalımını zaman;
Daha bir düşünceye yumamamışken gözlerimi,
Yakalandım şiirlerin geç kalınmış saklı nefesinde.
Oysa ben! Kendi ruhumda, bu gurbet anımda;
Bir kar yağışı sessizliği ile seni uyandırmak isterdim.

Güneşin doğmaya üşendiği yeni gün kapısında
Sönüyorken artık el ele tutuşmuş kırmızılıklar,
Hatıralar ender bir içki olur bu siyah mahzende.
Hayat, uzaklaşan bir yakınlıktır dürbünün tersinde.
Kanamadan son ufuk perdesini aralıyor durgun sular.