Bekleyiş Şiiri - Osman İnci 2

Gecenin en orta yerinde bir anda güneşin doğmasını beklemek kadar imkansızdı bekleyişlerim

Aklım çaresiz kalıyordu ve sığınıyordum tanrıya

Bir mucize bekliyordum aslında

Gecenin en orta yerinde bir anda güneşin doğmasını beklemek gibi.

Bu nasıl bir umuttu ki acı ve teslimiyet arasında gidip gelen

Ve beni sancılandıran bu çaresizlik

Aynı zamanda gecelerimden uykuları çalar giderdi.

Bir anda unutmak isterdim her şeyi hatta yok olmak

Ama ne yazık ki sadece üzülebilirdin, daha fazlası değil.

Bir de gözlerini kapatabilirdin belki; istemsizce, bilinçsizce ve usulca. En fazla sabaha kadar.