Bekleyiş Şiiri - Ayhan Şenkulak

Şimdi seni bekliyorum ölürcesine
Heyecanı korkuyu içimde hissedercesine
Yalvarırım sevgilim bekletme gel
Beklemeye bekleyiş ekletme gel
Doğunca bekledim konuşup sürünmeyi
Biraz büyüdüm özledim yürümeyi
Şimdi bekliyorum senin görünmeni
Gel artık gel
İnsanlar ne garip şu yalan dünyada
Hep varsın aslında olsada rüyada
İsterse denesinler ayıramazlar dünyada
Bitecek bu bekleyiş sonunda
Hani bu bekleyiş varya ümitsizce
Aslında kıymet bilmeyi öğretir insan bilirse
Asırlarca beklerim ömrüm yeterse
Yeterki ömür bitmeden gel
Geçmez oldu zaman düşman sanki
Beklediğim yer sıkıldı benden tanıdığına pişman anki
Sen derin bir yarasın hep kanayan
Rüyamda bile çağırsam duyan
Hasret hep uyanık vuslat hep uyuyan