Bekleyiş Şiiri - Ahmet Baygümüş

gecenin gizine karışırım
farkedenim olmaz
çözemedim düğümünü bir türlü birbirine dolanan
bu devrik uykusuzluğun
bedenimin hafiyesi gölgem bile yok artık
bir ben varım bir de içi boşalmış düşlerim
uzak bir şehrin sessizliğinde biri vardı
her gece yazılıyordu gecenin siyahlığına
bekle diyordu
"hele ay sokulsun gecenin koynuna
süzülürüm düşlerine"
sükunetle,sessizce
sonu olmayan platonik bir bekleyiş
ve sonra anladımki ay rötarlıymış bu gece
buluşması olacakmış ay'la şafağın
kim bilebilirdiki bu ihaneti
zaman yalnızlığımın fahişeliğine soyunmuş
yokluğuna utanç düştü
kayan son yıldızla o da gitti
ve
ve ben tekrar yalnızlığımı öpüyorum...

29.Şubat 2016