Bekleyiş Şiiri - Ebubekir Altunok

İnsanı öldürür bu bekleyiş
Karar vermek bu kadar mı zor iş
Hayra alamet değil bu gidiş
Bu gizli, sessiz, anlamsız serzeniş

Tükettim artık sabır sermayesini
İçtikçe içtim hayatın acı kahvesini
Haddim çoktan geçti kırmızı çizgisini
Ruhumsa yetmişe dayadı merdiveni

Beklemek… ah bu beklemek yok mu
Karıştırır insan sağını solunu
Hafakanlar bassa da hayat yolunu
Bozamaz kimse bu oyunu

En zoru da beklemektir çaresizce
Başına ne geleceğini bile bile
Çare yok… bekleyeceksin sadece
Oturup bir köşede öylece

İçinden bir ses sana gelerek
Bağırıp çağırmanı isteyecek
Cevap vereceksin tebessüm ederek
Gerek yok hem de hiç gerek