Bekleyiş Şiiri - Ercan Keskin

Bahtı karayım evvel ezelden
Kaderim buymuş ne gelir elden
Yazmış seni bana Mevlam,beni
sana,ana rahmine düşmeden

Sen benim püsküllü belam gibi
dolaşırsın karanlık gecemde
Söküp atmak imkansız kök dibi
derindesin en ücra köşemde

Yoruldum dikenli yollarından
Umutsuzum geçen tez zamandan
Gücüm kalmadı beyhude çabam
Ümit var elbet çıkmayan candan

Beklemek zor yandı kuru dallar
Ben yanmışım mevsimler tarumar
Açmadı baharda akasyalar
Bir su damlası gözyaşım kadar

Yapbozun kayıp son parçasıyım
Bütünleşmek isterim yarimle
Cana kavuşmak arzusundayım
Ufuk çizgisinden düşsem öyle

Anlaşılmaz bir çekim alanı
Uzaklığın doğru orantılı
Gerçek değilse Newton yalanı
Belki de kuvantum sorunsalı

İşte sevmek böyle bir hikaye
Bir yanda akıl duygu içinde,
Fırtınaya kapılmış gemiye
benzer,savrulmuş açık denizde