Bekleyiş Şiiri - Mehmet Faruk Sepici

Otobüs durağında iki kişi bekliyor,
Biri benim, her zamanki gibi,
Diğeri son otobüsü yakalamaya çalışan,
Son yolcu,
Ben telaşsız bekliyorum,
Yılın üç yüz altmış beş günü,
Yağmurda, rüzgarda, karda,
Gecenin bu saatlerinde, bu durakta,
Ömrüm oldukça daima,
Seni bekleyeceğim,
Biliyorum gelmeyeceksin,

Otobüs durağında iki kişi bekliyor,
Biliniz ki biri benim,
Diğeri, eğer kaçırdıysa son otobüsü,
Aklı vereceği dolmuş parasının hesabında,
Son yolcudur,
Belki beklediği otobüs gelecek,
Ya da ümidini kesip dolmuşa yönelecek,
Çok geçmeden kavuşacak, sıcak yuvasına,
Ben ise, her zamanki gibi,
Gece yarısını hayli geçe,
Yine boynum bükük, omuzlarım çökük,
Bitkin ve çaresiz olarak,
Vefasızlığa alışkın adımlarla,
Soğuk yalnızlığıma döneceğim,

Otobüs durağında iki kişi bekliyor,
Biri son yolcu, biri de benim, seni bekleyen,
Aklım, bekleyişin nafile, gelmez diyor,
Kalbimse gelecek,
Anlaşılan kalan günlerim,
Seni beklemekle geçecek,
Ömrümün son anında da olsa vuslat,
Yıllar süren bu bekleyişe değecek,

Yılın üç yüz altmış beş günü,
Yağmurda, rüzgarda, karda,
Gecenin bu saatlerinde, bu durakta daima,
Karşımda hayalin,
Gözlerimde yaş,
Dudaklarımda şarkımız,
Seni bekleyeceğim,
Biliyorum gelmeyeceksin,

Otobüs durağında iki kişi bekliyor,
Bilmelisin ki biri benim, seni bekleyen,
Ve biliyorum gelmeyeceksin, gelmeyeceksin, gelmeyeceksin,

12.03.1998