Bekleyiş Şiiri - Mahmut Nedim Amcaoğlu

Gözlerim dalıyor
Uzadıkça soluklaşan
Gecenin hüzünlü yollarına..
Ve yutkundukça
Gözlerim doluyor
Çareler kuşatılmış
Karanlığın topacında..
Ümitler saklanmışlar
Uzaktan uzağa
Sanki göz kırpmaktalar,
Elimi uzatınca
Gülüyor, gülüyor, ama kaçıyorlar..
Gelir miydi beklenen günler

Alevlendikçe
İçimde ki kandil
Sokaktaki evler
Tek tek karanlığa kapanıyor,
Bu zifiri karanlık
Aydınlığa mı gebe
Eteklerinden yıldızlar saçıyor
Neden diyorum neden
Doğacak bu bebeğin
Çığlıkları içimde
İnce ince sızlıyor..
Bir ben miyim yol gözleyen

Biliyorum dönecekler
Belki görürüm
Ama göremesem de
Deyecekler ümitler
Yalnızlığın çehresine…
İnsan anladı mı birbirini
İnsan olabilirmiş
Her iyilik bulacak sahibini
Nedensiz değil bu bekleyiş..