Bekleyiş Şiiri - Gökmen Çebitürk

Bir amansız öksürük yakalamış seni,
Günden güne eriyorsun mum misali.
Sessiz bir bekleyiş var şimdi sende,
Sanki son rötuşlarını atıyorsun hayat tablona:
Bir anda her şey son bulacak,
Sonsuzluk senle başlayan yolculuk olacak...

Oysa neler planlıyordun, ne hayaller,
Ne krokiler çiziyordu bu durgun eller.
Sırtında taşıdığın sorumluluklarının
Şimdi sırtına bindin bu bekleyiş içinde.
Tekdüze öksürürdün en “sus” anlarda bile;
Bir feryat duyuyor yanılıyor muyum diye,
Kapıyı açıyor ve kulak veriyorum...

Doluyor içeriye bir matem havası,
Sevenlerinin sana yazgı bu son çağrısı.
Bizler çaresizliği içinde en kritik anların;
Başlar eğik, yürekler ezik, gözler yaşlı…
Bizden sana bir yığın vaatler ey dost, helalinden;
Senden kalan birkaç emanettir şimdi.

(İstanbul, 16.05.1989)