Bekleyiş Şiiri - Altuğ Can Aldanmaz

Duyacaksın elbet bir gün sesimi
İnceden yükselen bir çığlık misali
Denizleri yarıp çıkacağım karşına
Elimde gözyaşımla büyümüş bir demet gül
Mutluluğa hasret yaralı bir gönül
Dört duvar arsında eriyen ömrümün peşinde
İmgeler dünyasına kazık çakan ben
Durgun bir denizin birden coşmasıyla
En ummadığın zamanda
Mevsimsiz bir yağmur gibi düşeceğim yollarına

Duyacaksın elbet bir gün sesimi
İçimde kopan fırtınaları göreceksin ufkunda
Dünyaları yakıp yıkarken ben uğrunda
Eskitirken takvimleri sensizliğin bağrında
Meltemlere kapılan yapraklarım konacak ellerine
Dallarımın o kupkuru halini göreceksin sensiz
İçinde sıkışıp kalacaksın çaresiz
Duman duman seni saran sevgimin
Eğer bilemezsen değerini böyle sevilmenin
Meyler bile dağıtmaz efkarını bu bekleyişin

Duymasan da sesimi sırf sana inat
İsmini kazıyacağım gelip geçen bulutlara
Deli gönlüme zincir vursa da hayat
Ezberleteceğim bu şarkıyı bütün dağlara
Martılar bile göçerken bambaşka diyarlara
Demir atıp kalacağım zehir gözlerinde
İmzalasan da ruhumu bu zehrinle
Dallarımda yeniden yapraklar yeşerecek
Ey sevdiğim; bil ki bu yürek her defasında
Mutluluğa sırt çevirip yine seni sevecek...