Bekleyiş Şiiri - Ömer Sevim

Namlunun ucunda solar yürekler,
Kıyısından dönülür sevdaların,
Umut denilir bekler insan
Ve susar…
Kaçmak ister, unutmak ister her şeyi
Yüreğinde gizlediği bir çift gözden başka
Beyaz sayfalara karalanır aşkın öteki yüzü
Yani hüzün yani çaresizlik...
Viyana önlerinde vurulur en son süvarisi aşkın.
İntizarında eritir sinesindeki acıları.
Cebeli Tarık da bekler sevgiye adanmışlık ordusu.
Önlerinde deniz gibi bir ordu,
Arkalarında ordu gibi bir deniz,
Dönüş yok…
Ve gömülür mavi suların derinliklerine
Aşka susamış ordu,
İncilerde gizlenir gözyaşları.
Ve fatih çeker ordularını yüreğimin kıyılarından
İstanbulun yüreğine…
Ödenir her şeyin bedeli bir şekilde,
Her insan bir umut taşır elbette heybesinde
Karanlığın saltanat süreceği yarınlar adına.
Satılır yürekler uluorta bir köle niyetine,
Sevgi kırıntıları kalır geriye
Koca bir sevgi yumağından.
Yetinmeyi bilmez kaçar sevgili yediveren iklimlere,
Bir gökkuşağı ıslaklığında solar beklenilen yarınlar.
Geride kalır viran düşler.
Kurtlar sofrasında paylaşılır ceylanın yüreği.
Baykuşun altın sarısı gözlerinden bakarlar hayat,
Ve zamansız beddualar kalır hayırsız dudaklarda.
Ve bir türlü aydınlanmaz karanlık yürekler.
Ay bulutun yüreğinde saklar suretini,
Yıldız hasret kalır aya,
Aşık hasret kalır maşuka.
Eşkıya sevdalar sarar dört bir yanı, umutsuz bekleyişler.
Bitmeden kefenlenir sevdalar, ölmeden katline ferman yazılır aşığın.
Boz bulanık sular kalır geride ve vakitsiz yağan yağmurlar.