Bekleyiş Şiiri - Mehmet Cento

Bir ses olmanı isterdim
Bir can
Bir selam
Bir dost olmanı isterdim
Seviyorum diye sarılmanı
Düşlerimin içinden
Çıkıp gelmeni
Ama nafile geçit vermeyen koca dağlar
Uzayıp giden yollar
Bütün ümitlerimi almış
Çaresiz bekleyiş ölümden beter
Ezip geçiyor ruhumu acılar
Ah gülüm ah
Sevmek ve özlemek
Kor ateşi eline almak
Yüreğini yakmaktır yangınlarda
Hazan yaprağına çevirir bedenimi
Bilsen ne kadar hasretim sana
Yüreğim kan revan
Dikenler acımasız
Menzil uzak
Sığındım yine sensizliğime
Solmuş elimdeki resmine
Senin yerini tutmasa bile
Umut diyorum
Hayalimde kaldı gülen gözlerin
İnadına resmini çizer yüreğim
Seni beklerim
Umutla
Gelecek diye
Seni görürüm
Sana koşarım
Her adım uçurum olur ölürüm
Göz yaşlarım boğar beni
Döner derim
Umutla özlemini çeker
Alır sensizliğe atarsın
Hiç mi sevmedin
Düşman mısın ki
Bunu bana neden yaparsın