Bekleyiş Şiiri - Ümit Yılmaz1

Ağlayarak geldin yalan dünyaya,
Ağlamak yetmez ki, dön bak çocuğum.
Elini çabuk tut, tez kalk ayağa,
Sürünmek yaraşmaz, sana çocuğum.

Bak ki vatanımız, ne hale gelmiş,
Madde desteklenmiş, mana ezilmiş,
Gözlerimde damlacıklar dizilmiş,
Gel de bu yaşları, sen sil çocuğum.

Yıllar var ki, hasretini çekerim,
Gece gündüz yollarını beklerim,
Günü aya, ayı yıla eklerim,
Gel de bu hasretim, dinsin çocuğum.

Bizler olamadık, dertlere çare,
Bu duygu içimde onulmaz yara,
Dolmadan tarihin biçtiği süre,
Yetiş, kandilleri sen yak çocuğum.

Yaşın ufak amma, değilsin naçar,
Bilinmez ki Rabbim ne yollar açar,
Düşünür, UMUD’UN uykusu kaçar,
Gel de bu özlemim bitsin çocuğum.
1995 – Erbaa