Geçip gitme!
Tanı onu,
Bulutların altında gezeni.
O da senin gibi
İnsandı işte.
Ama arkadaşa
Çok ihtiyacı vardı.
Bakındı çevresine,
Çıkar uğruna
Yaşıyor herkes.
Duygusallık olmadan
İnsan olur mu?
Yağmurda giyilecek üstlük
Üzerine tam oturdu.
Psikolojik sorunları vardı;
Herkesin yanında yalnızdı.
Demiryolundan tren geçti.
Onu almadan gitti.
Sonunda ağladı;
İşte gerçek insan
Ortaya çıktı.
Baktı ki çevresine
Aydınlık insanlar geldi;
O da onlarla oldu.
Kayıt Tarihi : 12.3.2008 18:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!