günlerin fırtınasından
ne kaldı geriye
koyu morumsu deniz
belki eskiden de vardı
fark etmemiştim
çekildiler önümden bir bir
ödeşemeyenler kendileriyle
ben bir bekleyiştim
uzaklar
tuzak sokaklar
bıkkınlık abideleri
yanıltıcı çiçekler
hiç kuruyuşları
sağır dilsiz balıkların
gidişleri yönsüz
bekledim
bekleyiştim
çölde bir başına
bir kaktüs
kendi suyuyla
labirentlere karşın
baş dönmeleriyle
yanılgı mekânlarıyla
çarpışmak isteyen aşkla
ben
kök salan
saçları dalgasız
biri
olarak
bir
bekleyiştim
o kadar
peki
siz ne olmak isterdiniz
Kayıt Tarihi : 20.1.2008 01:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
SU GİBİ Şiir Grubumuz 25.07.2005 tarihinde kuruldu...
katkılarınız ve desteklerinizle bugünlere kadar geldi...
tartışmalar oldu, acılar paylaşıldı ve mutluluklar çoğaldı...
ve edebi adımlarımız güçlendi...
31.01.2008 tarihinde kapanacak olan grubumuzu önemsediğiniz,
çalışmalarımıza eşlik ettiğiniz için teşekkür ederim...
edebiyat adına, şiir adına daim başarılar dilerim...
Merâl Özcan
şiire saygıyla!
ben hep tek başına uçmak zorunda kalan hassas yürekli bir kuş
kalabalıklar içinde çok sevilen
ve de sayılan
veeeee
kendine sürgün bir kuş
ben çift olmak isterdim
gökte uçan çift uçan kuşlara biraz kıskançlıkla bakarım bazen!
TÜM YORUMLAR (2)