Bekleyiş Şiiri - Şükran Beşışık

Umutları, hayalleri,
Sermiş gurbet yollarına.
Eşi giderken Almanya’ya,
Ben çalışayım sen kal,
Ailemin yanında.
On dört yaşında gelin olmuş,
Biri karnında birinin elini tutmuş!
Cellât gibi bir üvey kaynana,
Gelin haydi çay toplamaya,
Yorgun argın gelir eve,
Şimdide ortalığı topla.
İnekler sağılacak in ahıra…
Ne kadar çalışsa da,
Bakılmaz kaynananın suratına.
Gece gündüz mektup gözler,
Ayıptır utanır soramaz!
Eşi para gönderir,
O ise haçlık bile bulamaz.
Yılları yıllara bağlar,
Sessiz, sessiz ağlar.
Onlar ise hiç anlamaz.
Elbet bir gün der,yol gözler;
Umutlarını yıllara serer..
Saçlarına düşer aklar!
Tüm vücudunu sarar ağrılar!
Beklediği nihayet döner.
Gül goncası yenik hazana…
Yüreğindeki sancı dönüşmüş nara!
Keşke der anlatabilseydim sana,
Belki beni mahkum etmezdin bu yalnızlığa,
Bak şimdi haşin esiyor rüzgâr,
Sonbaharı bize bağışlamışlar…