Bekleyiş Şiiri - Abdullah Göçben

Umudum yavrum, seni sokakta mı buldum?
Artık bitiyorum,
Yaş kalmadı gözlerimde
Güç kalmadı özümde.
Ama hala bekliyorum.
Bekleme sıramı kimselere veremiyorum.
Ağlıyorum,
Görmek istemezsin bilirim.
Tutmuyor dizim,dirseklerim
Ama ben hep
Beklerim!
Umudum yavrum, seni sokakta mı buldum?
Hani bi gelsen!
Bi kerecik!
Bi kerecik görünsen,
Abanıp üzerine sıkı sıkı sarsam.
Bilirim,
Gelmezsin.
Ama ben hep beklerim,
Hiç üzülmem!
Hep beklerim.
Güneş’ten de kaçmam,beklerim.

Çiçek koymadım pencereme
Gelirsin de göremem diye.
Her gün kovaladım çocukları,
Sokaktan birer birer.
Seslenirsen, duyamam diye.
Yavrum, umudum, onurum!
Hele bi gel
Bi gel!
Umudum yavrum, seni sokakta mı buldum?
‘Af’ demişlerdi komşular,
Bir bir duyuyorum,
Herkesin kavuştuğunu.
‘Af’ etmediler mi seni?
Ne ettin sen yavrum?
Saygı, sevgi sendeydi,
Kötü, hiç değildin.
Ne ettin daha anlayamadım,
Anlamak için, çok çabaladım.

Direniyorum;
Yaşlı gövdeme dur diyorum
Bi kere daha görmek,
Sıkmak için seni...
...
Çok becerikliydin sen yavrum.
Çok düşünürdün sen yavrum.
Çok sinirlenirdin sen yavrum.
Çok söylenirdin sen yavrum.
Ahh!
Anladım!
Anladım yavrum...