Bekleyiş Şiiri - Ünal Kanli

Hiç bir şey düşünmeye gelmiyor.
Hele ki bu şehirde,
Sis’in en yoğun halini demliyor hava.
Hasret çantasında yalnızlığı görmüşcesine.
Göz gözü bile görmüyor adım atarken
Yeni açılmış okul gibi yüreğim.
İlk kayıt yaptıran öğrencisi duygular.
Ders bitiminin dağılışı sanki; umutlar,
Arı kovanına duman tutulmuş gibi
Her biri bir yana kaçışıyorlar
Kansız olanları donup yere düşüyor.
Gücü yeten asılı kalıyor işte..
Asma tavan gibi kaçışan umutlar.
Hava o kadar ki! keskin bir bıcak.
Uzanıp tutmaya cesarette yetmiyor.
Öylesine karanlık ve ayaz.
Tutamıyor olsam da öylece bekliyorlar.
Sabret be yüreğim sabret. O gün gelecek.
Askıda kalan umutlar çözülecek.
Şeytan işini unutacak,kötülükse kendini,
Korkuda korkacak o gün, ihanetler intihar edecek
Güneş ay ile küsüp,iyilik iyilikten vazgeçecek
O gün önümüze koyulacak yapılanların tablosu
Uçsuz bucaksız bir tören alanı olacak.
Diplomasız bir mezuniyet balosu.
O gün yüreklerden mahşere bir köprü kurulur.
Eğer geçersen ne ala,geçemezsen.
Yinede hayrola…