Bekleyiş Şiiri - Nesrin Bingöl

Beklemek, bir durakta öylece…
Derince..derinden…
Düşüncemiz biliyor
Nereye,nasıl gidiyoruz diye
Bir durak var
Ağırlıyor gelenleri…
Her gelenin,
Bekleyişini seyrediyor.
Ve de gidişini…
Sonra bir başkası bir başkası…
Bir yolcuyum şimdi bende,
Nerdeyim bilmeden,
Nereye gidiyorum.
Plan belli,
Güzergah belli
Vesait belli…
Fakat gerçekte
Gidişim gelişim nereye?
Bir duraktayım şimdi,
Bekliyorum…
Bir farkım var,
Diğer yolcuları da bekleyip
Yönlerini keşfederek,
Gidişatlarını gözlüyorum
Hepsinin beklerken duruşu farklı,
Bakarken aynı istikamet…
Her gelen dünyasını,
Bırakıyor burada…
Beklerken yaşamın,
Kıyısına dem vuruyor...
Köşe başlarına eşlik ederek,
Taşlarını diziyor.
Durakta bekleyenler;
Yaşamın pencerelerinden bakıp
Bekleyişini sürdürüyor.
Beklenilen mekan aynı bile olsa,
Pencereler farklı,
Gidilen yön aynı bile olsa
Duruşlar farklı,
Herkes kendi dünyasından;
Sesleniyor hayata,
Beklerken kendi dünyasının
Metaforunu yaşıyor.
Beklediğimiz şey,
Aslında kendimiz…
Bekleyiş bahane..
Her adımımız
Ve gidiş gelişimiz kendimize
Bir iç yolculuk!
Kendimize gidip geliyoruz
Kendimize gidip gelirken
Bir dargın bir barışık
Durakta beklerken;
Gelmeyen otobüs gibi…
Nesrin Bingöl/Ekim/2006