Bir yerlerden rüzgar geliyor. Oysa kapı pencere sımsıkı kapalı. Peki perdeler niye uçuşuyor?
Akşamın alacası vuruyor yüzüme.. güneş dağların ardına çoktan devrilmiş. Kapının önündeki fener yanıyor, ağaçlar artık gölgeli..
Ayaklarının ucuna basarak gel sevdiceğim. Uykulu, karanlık mağaraların önünden geçeceksin. Ateş böcekleri sana yol gösterecek. Sakın şaşırma, başka yöne sapmayasın.. Köprüler çürümüş, aldırma. Çalılıklar önünü kesecek, gece kelebeklerinin büyüsü yanıltabilir seni.. inanma, kanma.
Kapımın önünde fenerim asılı. Seni gözlüyor. Gün batımı göğünde tek fener bu, görebilirsin.. Sevgili gölgeni pencereme düşürebilirsin.
Tamamını Oku
Perdeler uçuşuyor çünkü, İlya Ehrenburg diyor ki
bu kalp çarptığı sürece rüzgar hiç dinmeyecek.
'Bu kalp çarptığı sürece rüzgarın dinmeyeceğini hiç bilmiyordum.'
Özel Arabul şiirlerini seviyorum. Düz yazıları da bir o kadar şiirsel. Ne olacak şimdi.
Masallarını okudum örneğin, çocuk olmak istedim.
( Zihni ve ruhu şiirleri kadar güzel. Ne kutlu bir zamanda keşfettim ben onu.)
Önümüze koyduğu tabloya bakınız şimdi. Kederde güzellik yaratan bir alaca akşam değil mi. Veya güzellikte keder.
Bırakalım şimdi her satırın etkili gücünü.
'Kapımın önünde fenerim asılı. Seni gözlüyor. Gün batımı göğünde tek fener bu, görebilirsin.. Sevgili gölgeni pencereme düşürebilirsin. '
Böyle bir davete kaç kez rastladınız.
Kendini böyle anlatabilen bir çağrıya.
Sevgili Özel,
birkaç dostum var ki senin gibi..
bana ' dostum ' deme lütfunu gösterdikleri için havalara uçtuğum.
Sırf sizin için dünyaya gelmeye değerdi.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta