Bir tohum tanesiydin sen;
Büyük bir umutsuzlukla kalbime ektiğim.
Su yerine, sevgi verdim, saygı verdim,
Ve en önemlisi;
“herşeyden çok” sevgi verdim.
Bir zaman oldu;
Hiç beklemediğim bir anda,
Kalbimde bir kıpırdanma,
Hani;
Bitkinin güneşe ulaşmak için
Toprağı yırtışı var ya? İşte,
Öylesi bir kıpırdanma.
O bitki,
Büyüdü, büyüdü, büyüdü,
Ve yeşerdi;
Eşsiz güzellikteki,
Haz veren yeşili ile.
Büyüdükçe; yeşeriyor,
Yeşerdikçe;
beni sabırsızca
ve heyecanlı bir bekleyiş alıyor;
Dünya’nın en güzel bitkisinin,
Dünya’nın en güzel meyvelerini bekleyiş!!!…
Kayıt Tarihi : 6.7.2000 15:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Çakmak](https://www.antoloji.com/i/siir/2000/07/06/bekleyis-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!