Bekleyiş Şiiri - Kevser Gülistan Çakır

Çalmayan telefon zillerinde
Küf tuttu bekleyişler
Kimsesizliğin durgun kıyılarında
Yosunlandı belirsizlik

Biz ki giden sevgilileri
Dilimizden düşürmedik
Saygıda kusur etmedik
Ses bulamayan isteklerimizde
Bilmem çok şey mi ümit ettik

Kaç kere dostsuzluktan
Sarıldık aynalara
Ve kaç kere ağlayamadık doyasıya...

Beşinci mevsime de
Kalmadı inancımız
Gönderilmeyen mektuplarda
Eskidi duygularımız
Tanıdık bir sese hasret
İki kulağımız
Çalmayan kapı zillerinde
Yoruldu umutlarımız
Ve tükenmez sandığımız sabrımız...