Bir şehrin tam orta yerinde ben,
İnsanlar etrafımda karınca gibi kaynıyorken,
Ve ben.. dünyanın uçsuz bucaksız bomboş,
Öbür yüzünde yapayalnız bir başıma,
Bir kule yaqtım gündüz gözüne,
Girdim gecenin karanlığında içine,
Pencerelerde,odalarda ve duvarlarında,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
sizi okumak güzeldi üstad! yürekten kutlar güzel ve hos duygularda kal....
Ve ben kendi kendime yapayalnız,
Bu buz dağının içinde beklerim.
Artık şu kapı açılsın sonsuz'a diye.
.......biliyormusun biz Mutlu yaşamanın sırrını bilenlerden değiliz.Eğer öyle olsaydık bu mutsuz mısralar dökülmezdi kalemlerimizden... Mutlu olan bir insan bulup bunun sırrını ondan almamız lazım... ne dersin?
Şiir çok güzel olmuş...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta