Başım yorgunluktan öne düşmüş
Işık huzmeleri yakıyor gözlerimi
Gözlerim nemli.
Gözlerim deminde tavlanmış hayatın.
Dışım genç içim yorgun ve hüzünlü.
Bir umut,
Umut ki;
Şimdi yapan tüm zamanlarımı,
Şehirden kaçıp doğaya sarıldığımda,
Derinden hissettiğim,
Yahut Galata'da oltamın ucunda...
Ve şimdi,
Aynı umut,
Kışın Norveç'te güneşin doğuşunu bekler gibi,
Uzatmalarda Beşiktaş'ımın gol atmasını bekler gibi ya da,
Seni bekletiyor...
S.K. ©2015
Kayıt Tarihi : 5.12.2015 20:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!