Herkesin bir bekleyeni var,
ben ise bekliyorum,
ne gelecek bir gemi,
ne dönecek bir yolcu.
Beklemenin rengi gri,
bir nefes kadar ağır,
gözlerimde tükenmiş sokaklar
ve duraklarda asılı kalan akşamlar.
Zamanın gıcırdayan kapıları ardında,
her şey duruyor, sadece ben bekliyorum,
ellerim ceplerimde,
kelimelerim yüreğimde.
Belki bir rüzgar, belki bir ses
bir gün bana uğrayacak,
ama şimdi, şimdi sadece bekliyorum
sonsuzun eşiğinde, sessizce.
Kayıt Tarihi : 18.9.2024 08:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!