Bekleyen Şiiri - İhsan Kurt

Heyecanlandıran güzellik
Eski bir istasyondan düşersin yollara
Anıları anarsın koltuğunda
Belki trenlerle gelirsin
Vagonda herkes şen-şakrak
Ama sen yalnız ve sessiz
Güz yaprakları gibi titrek
Hüznünü dağıtırsın pencerenden
Kayar gider ağaçlar
Ve tepeler dizilir birbiri ardınca
Yollar anılarla uzar da uzar
Ama sen yerinde oturursun
Hala ayrıldığın yerde durursun

Seyrek bir düdük çalar
Ömürden ömürler çalar
Sen mazinle ağlarsın
Göz yaşlarınla ıslanan saçların
Yüzünde nemli pişmanlıkları saklar
Yaklaştıkça uzaklaşmak sızıdır
Yaklaşmak bunlardan uzaklaşmaktır
Bahar yağmurlarıdır vagon camlarından sızan
Arifiye’den dağ tepe aşarsın
İzmit’ten deniz kokusu gelir
Derin bir nefes almayı hatırlarsın
Heyecanlanırsın Tuzlada
Pendik’te inemezsin
Bekleyeni bekletir
Dalıp gidersin başka istasyonlara