Bekleyelim Tahir Şiiri - Arif Durgut

Une ombre entre toi et lui..

Cümlesi olmayan şairler gibiyim tahir. Sanki bileklerimde çift şeritli hasretlerin kundaklanmış izlerini taşıyorum. Bilmiyorum tahir, kaç mevsim vardı ve ben kaçında var oldum bilmiyorum.

Çok mu sustuk tahir? Kimbilir kimlerin sesi var artık içimizde.
Sorsalar söylerdik değil mi tahir? Hani anlamasalarda bir cevap verirdik onlara. Ne diyordu, sahi ben ne diyordum? Saatin bilmen kaçında, sevişmelerimizi peşinat saydığın bu hayatın hangi kıçında, kaçıncı kısmında yarım kalmıştık..
Niye farketmiyorlar tahir? Sevdim tahir, ben bu koca şehirde, bir şarap şişesi servetimle, sadece sevdim. Belki süslü hayallerimiz yoktu, sahi tahir, büyük hayaller sıçsak olur mu?

+ Amou, Tanrı'nın kış seminerlerinde kimsenin bilmediği bir dille insanlarına sizi seviyorum dediği kadar seviyorum seni..

- Eğer anlamıyorsalar ne önemi var Camilla? Sarılamıyorsalar ve en ihtiyaç duydukları meçhul kayıtsızlıklarda yalnız başlarına kalıyorsalar ne anlamı var?

+ Eğer sevdiğin seni anlamıyorsa bu sevilmediği anlamına gelmez amou..

Eğer gitmek istiyorlarsa budalaca bahaneler bulurlar tahir. Ve sende inanırsın.

Şehir tahir, şehir, şehirler olduğunda siki tutmuşsun demektir.

Bir şey, bir şey söylemesini beklemeyeceksin. Yoksa beklersin tahir. Gelmeyeceğini bilirsin ama gelecekmiş gibide beklersin.

O seni kasım'ın 23 ünde bırakmış, saat ezber bozmuş bütün rakamlar düşmüş. Bir gün kış, bir gün yaz görüryorsun pencereden baktığında. Bir gün geçmiş dersin geçen onca yılı görmezsin. Bir gün geçmiş ve dayanamayacak yarın çıkıp gelecek, pişman olduğunu söyleyecek sarılıp,beraber ağlaşacağız ve bir daha hiç ayrılmayacağız..

Gelmez tahir.. 1 yıl, 5 yıl, bilmem kaç on yıl geçer aradan. Gelmez.. Sen ilk günkü gibi taze bir heyecan ve ağır bir umutla beklersin.

Beklediğin şehir eskir, oturduğun semt değişir, komşuların ölür, çocukları büyür, çocukları olur, sen yinede beklersin, ama gelmez tahir.

Şair ölür ya, hani şiir hep bekler..

Gelmez tahir, şiirler şair gibi bekler, gelmez.

Bekleyen çokları ölür, anıları bekler, gelecek dediği yollar bekler, gelmez.

Sonra dersin ki;

Ölmek, ölmek bir güz gecesi sancısında,
Tramvaylar terkederken bu şehri borçlu kalmak üç beş gecesi intiharlarına.

Bekleyelim tahir!

Nasılsa bizde;

Gelecek olanı değil, gelmeyecek olanı bekleyecek kadar büyük bir yürek var..

Arif Durgut