Bekleyeceğim Bu Ölümü Şiiri - Necdet Çob ...

Bakınız, sevgili şair Ataol Behramoğlu ne demiş:

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var,
Yaşadın mı yoğunluğunla yaşayacaksın bir şeyi.
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten,
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği,
Ve kederi de yaşamalısın namusluca bütün benliğinle.
Çünkü onlar da sevinçler gibi olgunlaştırır insanı.
Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına,
Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı.

Doğru doğru söylediklerin dostum.
Ama hep böyle mi bitiyor hayat?
Gel sen birde, seksenlik bu ihtiyara bugününü sor:

Evet, bende bir zamanlar yoğunlukla yaşıyordum,
Zaman zaman da acısıyla kederi bile tadıyordum,
Ne dostlarımı ne de bana iyilik yapanları unuttum,
Vefasızların hayat kırıklıklarını da hiç unutmadım.

Ama şimdi gelin de bakıp görün, neler yapıyorum?
Her Allahın sabahı ben tam saat beşte uyanıyorum.
Ondan sonra hiç ama hiç uyumuyor, hep düşünüyorum.
Neden böyle oluyor bana, bir türlü anlayamıyorum.

Sabah gözümü açınca, (Yaşıyorum, ölmemişim,)
Ve de, (Şimdi ne olacak?) diye soruyorum, kendi kendime.
Bir kasavet, bir üzüntü çöküyor ki birden içime,
Bilmiyorum ki nasıl anlatsam ben de bunu sizlere.

İnanın ki, uyku tutmuyor saat beşten sonra beni,
Yatakta hep dönüp duruyorum düşünerek geçmişimi.
Arıyorum doğrusu hep, dopdulu günleri ve gecelerimi.
Sonra da kendi kendime diyorumki: 'Yok ki çaresi? '

(Akşamdam sabaha ölmek) benim son isteğim olacak,
Emin olun ki o zaman gözüm hiç arkada kalmayacak.
Çünkü dolu dolu yaşadığımdan içim hiç sızlamayacak,
Tek üzüntüm, sizlerden çok uzaklarda kalmak olacak.
Uykuda ölmek ne tatlı şey, artık yaşamak üzüntülü,
Hastalık, hasret ve inkisarlar bitiriyor bir ömrü,
Çaresiz boynu büküp bekleyeceğim bu gelmeyen ölümü.
Sonunda da herkes gibi, benim de gömecekler ölümü.