Bekleyeceğim Şiiri - Nilüfer Albayrak

Bilmiyorum sen kimsin!
Anlamaya çalışıyorum, ama seni tanımıyorum.
Ya yıllarca beklediğimsin.
Belki de seni sabırla bekleyenim.
Sabah oluyor bazen, aklıma düşüyorsun.
Acaba diyorum o da “yok ya sen kimsin,” diyorum, sonra susuyorum.
Aynada kendimi seviyorum,
Seviyorum çünkü belki sen de beni seversin diye.
Gülmek istiyorum,
Bana nasıl yakışıyorsa sana da yakışıyor biliyorum.
Çok tuhaf ama ilk defa bir konuda sabır ediyorum.
Ya da sana toz kondurmak istemiyorum, ya da seni anlıyorum.
O yüzden küsmüyorum sana hiç ama hiç, sana kıyamıyorum.
Bir fotoğrafın var arada ona bakıyorum,
Derinlerine iniyorum.
Sonra kaçtım alışmaktan korktum…
O yüzden uzağım, bir o kadar yakınım sana.
Sen ne uzağımı anlıyorsun ne de yakınlığımı.
Sanırım ben senin harcın değilim karamıyorsun beni,
Sıvamıyorsun kalbinin duvarlarına.
Of… Nasıl bir acın var bilemiyorum.
Of… Nasıl bir derdin var çözemiyorum.
Of… Nasıl bir korkun var anlayamıyorum.
Sanırım sen kimseyi sevmek istemiyorsun.
O cesaretin bende yok.
Evet, bu mektup eline geçer mi bilmiyorum ama bilesin ben seni sabırla bekliyorum.
Ben seni sabırla bekleyeceğim…
Bekleyeceğim…