Bekleyeceğim Şiiri - Yavuz Şimşek Selimi 2

Yine beni çağırıyorsun randevularına
Yine beklemek mi düştü köşe başlarını
Hastane koridorlarını, kapılarını
Gelde yeter inan ki heyecanla gelirim

Yıllar geçti belki unutmuş olabilirsin
Genç bir aşık gibi heyecanlı ve mahcup
Saçları dökülmüş, şakakları ağarmış
İşte o benim, asırlık çınar gibi bekleyen

Hastane cümle kapısı sol köşesindeyim
Elimde üç adet boynu bükük kırmızı gül
Gözleri daima nemli dokunsan boşalacak
Bildiğin sonbahar yağmuru bulutları gibi

Farzet ki bir sokak lambasıyım köşe başında
Randevularına gelmesen bile gelipte izle
Tiryakisiyim artık ümitsiz bekleyişlerin
Ümitsizde olsam beklemek benim kaderim

Alıştım çaresiz beklemelere koridorlarda
Kaç gündüzler eskittim dolup boşalan revirde
Kaç geceler sabahladım basamaklar üzerinde
Kaç zatürre nöbetleri geçirdim kaldırımlarda

Gelirsen sor, geç kalmış üzgün sevgili edasıyla
Otobüs duraklarına, metro istasyonlarına
O yerlerde izlerimi görürsün benden bir parça
Hani söz vermiştin gelmek için randevularına

Bekleyeceğim saatlerce sesinin hayaliyle dediğin yerde
Dolaşırım ayrı ayrı yerleri beni çok uzaktan izlesende
Aldırmam artık güzelim telefonlu çağrılarına
Hiç geç kaldığım olmadı inan, çağrıldığım randevularıma