Bekletme Gel, Şiiri - Halis Aydın

Gecenin, ah o gecenin

En alışılmadık, en anlamsız Ve merhametsiz karanlığıyla

Beynimden yüreğime indiği vakitlerin birindeyim

Sevmişliğimi, sana olan yangınlığımı
Düşüncemi, yürek sızımı
Nedenini hiç düşünemeden ve yargılayamadan ayrılığı
Sana doyamamanın ve ulaşamamanın hüznündeyim
ve derken
Bir çift üzüm göz bölüyor geceyi

hayalin Orta yerinden biçiyor karanlığın acı demini
Sevdan yaprağın ağacı sarması gibi Sarıyor bedenimi
Kuşlara yem veren merhametli ellerin kavrıyor ellerimi

Sevdamız dahada bir büyüyor
sevdanla, Sevdamla çoşuyor herbir yürek
Çoşuyor bendine sığmayan deli bir Fırat oluyor
Bendeki öyle bir yürekki
Yaşamın ırgatlığını çekmiş, seni sevmiş, sevdalanmış
Eşgalini asıyorum sevda duvarlarına
Seni arıyorum
Seni soruyorum sokak satıcılarının çay simit sohbetlerinde
Ellerimde anlam kazanıyor hayalin
Ben kendi feleğime kızıyorum sense kendi feleğine
Herkes zaten kendi feleğine kızmazmı be gülüm
kimseler duymaz diye karanlığa haykırıyorum
Birde Sitem savuruyorum seni kaybetmişliğime,yalnızlığıma
Ve gecenin ihanetine

karanlığı ürpertircesine

Kahredici acı bir duman yükseliyor
Hasretinden kızaran
İtina ile sarılmış sigaradan
Ve sen hayal oluyorsun-gelmiyorsun
Duman oluyorsun içimde
Gecenin acı demi oluyorsun
Kemiriyorsun içimi hasret hasret
Ne kuşlara yem veren merhametli ellerin
Ne ıslak dudakların,Ne beni benden alan Üzüm gözlerin var şimdi
Gel hadi şuracıktan
Yüreğimden gir içeri
Ürkütülmüş bir güvercin gibi gel kanatları kırık ve yorgun
Merhametli ellerinle sar beni
Bir çocuksu dokunuşla masum
Kahrolsun yalnızlık- kendinden hayıflansın hasret
Seni umutla, hırsla
Buğday başaklarının güneşin yangınlığına olan hasreti gibi
Hasret koyma beni sana
Yarınların güzelliğine Sevda denizinde kürek çeksin çoşkumuz

Gel

hadi gel

Bekletme gel