kalem tutan ellerden,
yüzüne düşen birkaç damla saç telinden,
çaresizce gülmeye devam eden gözlerden,
gözaltlarına kıvrılıp da uyumuş çizgilerden;
görünür ey insan, içindeki yangının izi.
bu yangında dahi içinde bir ağaç,
yanıp tutuşuyor dalları ince ince.
üzerinde kuşlar, türküler söylüyor keyfince.
kuşlar bile hala devam ederken
ey acziyetin ete kemiğe bürünmüş hali
insan,
hangi acı daimi olabilir ki
suyun ayak sesi işitilirken?
(eskilerden…)
Mizgin TekerKayıt Tarihi : 4.2.2025 23:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!