Beklerken Öleceğim Şiiri - Turgut Uzdu

Dumansız yandığım bu kaçıncı ateş
Bu kaçıncı yalvarış, yakarış
Hep gidici mi olmalıydı gelenler
Bu kaçıncı aldanışım, kaçıncı batan güneş…

Hep seneler,
Hep seneler aldattı beni bilirim
Son gününe kara haberi sakladı
Bu gün, yarın diyerek
Aylarca oyaladı…

Dört mevsimi bire düşürürdü her defasında
Her ay tomurcuklanırdı çiçekler
Şükrederdi el açıp Allah’a
Yeşilin körpecik tonunda çiçekler.

Oysa ardımdan gelirmiş
Ardımdan gelirmiş ellerinde ayrılıktan zincirler
Gözlerine merhamet uğramamış
Karanlık gölgeler.

Bilemezdim ki
Bilemezdim ki gözlerimde pembeler
Ellerimde, sıcaklığını tuttuğum eller
Önceki yıl gibi
Ellerimi bırakıp gidecekler.

Ben yine bekleyişlere gebe gecelere sarılacak
Batmaya mahkûm yeni güneşler doğmasını bekleyeceğim
Belki de bir gece, bir gece sessizce
Nefessizce kalacağım ama muhakkak
Muhakkak beklerken öleceğim.