Beklerken Şiiri - Ahmet Fırat Maltaş

Ne zormuş beklemek;
Saat,dakika şöyle dursun saniyeler geçmiyor.
Beklerken geçmiş geliyor aklıma,iyisi kötüsüyle.
Son ayrılık hali resimleşiyor,beklenen odanın duvarında.
Yeter! diye isyan ediyor vücut.
Kör karanlık ışıkla kucaklaşıyorken;
Kan çanağı gözler,beklemekten yorgun.
Ağlamaktan ağırlaşmış göz kapakları birleşip ayrılıyor.
Nafile beklemekten bi'tap düştü gözler, birleşti kirpikler.
Sızan ışık aydınlatıyor odayı, çoktan sabah olmuş
Oysa ben çoktan görmüşüm beklediğimi.
El ele göz göze, sıcak sohpetteyiz.
Anıyoruz geçmişi,gelecek hayalleri.
Mutluydum,çünkü gelmişti beklenen.
Ah sol omuzumdaki ağırlık olmasa...
omuzumdaki elin ağırlığıyla irkildim.
Yine ayrıldı birleşen kirpikler.
Meğer rüyaymış
Sen bir rüya kadar uzak...
kavuşmaksa hayal.
Daha ne kadar sürer bu ayrılık?
Beklemek mezarda bitecek.