Beklerken Şiiri - Ömer Doboğlu

güneş, üzerime bir kına gibi yığılmadan önce,
sanki bir yangın sarmış dünyayı,
sağıma bakarım, bir duman tüter gök yüzünde
soluma bakarım, yine bir sis örter evimin avlusunu
yinelerim seni içimden,
yıldızlar başıma dökülünce.

çamaşır iplerine günlerimi astım
en kara bulutları getirmişler bu gün
cam kenarına bir çift göz sakladım
beklemeyi öğreniyorlar bütün bütün
dışarıyı içimdeki izlerden iyi tanırım
gözlerim filizlenir ufacık bir saksıda
sana şimdi nereden bakılır bilmiyorum
toprağın kokusuna hasretim oysa.