Seni beklerken...
Hüznümü fokur fokur kaynatıp bir şiir demledim.
Saçlarını ilmek ilmek sözcüklere işledim.
Kullandığım bütün bağlaçlarda,
Nedense hep o kırılgan ve naif parmaklarını düşledim.
Bir ara gözlerine takıldım.
Bil bakalım!
Gözlerini mısraların neresine yakıştırdım?
Buğulu nefesinden kafiyeleri birer birer yapıştırdım.
Bilirsin...
Türkçe dersinden hep kalırdım.
Bu yüzden noktalama işaretlerini, yine karıştırdım.
Beklerken,
Şiir demini almış olmalı ki,
İki ince belli bardağı,
Masanın bir sağına bir de soluna
Kendimce yakıştırdım.
Biliyorum…
Sen yine gelmeyeceksin
Ve bu şiir öylece acıyacak.
Olsun...
Ben kendimi beklemeye, hep böyle alıştırdım.
Kayıt Tarihi : 30.11.2015 11:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!