Masaya dayanmış ellerimle kapıyı gözlerken.
Hiçbirşey yapmak gelmiyor içimden,
Burda heran seni beklerken.
Bazen ölümlüyü seziyorum zamanda.
Akrep ve yelkovan hantallaşmış kaplumbağa.
Yaşlandımıki ağır ağır ilerliyor.
Zaman denen ölümlüyü izliyorum
Ağır işleyen çarkları paslanmıştır sanıyorum,
Ben hızlıca aksın isterken,
Durmak istiyor sanırım.
Çeviriyorum yüzümü duvardaki saatten.
Ne vaat ediyor nede umut veriyor.
Tekrar gözlerimde görünen o dikdörtgen
Bir kolu ve gıcırdayan üç menteşe
Ve herbaktığımda ansızın aklıma gelen sen
Nasıl bir beklenti içindeyim acaba!
İstasyonuna varmamış trendeki bir yolcu gibi,
Sabırsızca biran önce inme isteği.
İçimde kaynayan bir özlem duyuyorum.
Gözlerine, ellerine, dudaklarına...
Bütün benliğine ve o en içten gülüşüne...
Hayranlık uyandıran o tatlı, yumuşak ve yatıştırıcı sesine
Diğer yandan içimde sana olan sevgi
Geçmeyen zaman kavramına kin ve öfke.
Ani duygu arostisi yaşıyorum.
Gözlerimde beliriyor sahneler o an
En mutlu anlarımız ve arada parça parça şakalaşmalar…
Ansızın geldin yine aklıma sen
Masaya dayanmış ellerimle kapıyı gözlerken
Hiçbirşey yapmak gelmiyor elimden
Burada her an seni beklerken.
21.12.13
Nafiz ErtenKayıt Tarihi : 27.5.2015 12:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Birgün bir masada, kafanızın için zaman yolculuğundasınız, sadece geçmişe doğru. Ne kadar geriye giderseniz gidin, sizi daha fazla öfkelendirdiğinde biliniz ki sizde geçmeyen zamana olan öfkenizdendir. Böyle bir duygu işlendi kağıda.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!