Beklerim Tekrar Ölümü

Bilindi sırlarım, edildi ifşâ
Sır saklamak haddim değildir hâşâ

Korkarım görünmez gözden kulaktan
Halkoldum nihâyet sâfî alâktan

Söylemek lâzımdır gayri derdimi
Neden mi terk ettim kendi yurdumu

Anlatayım hâli, kalmasın bende
Denmeyen kelâmlar çürür bedende

Bir parça toprağa kinlendim önce
Boşa mı gidecek servetim onca

Korkuttu saçımın beyazı beni
Gördüm ki çizgiler kaplamış teni

Telâşa kapıldım yalnız anlarda
Sarsıldı bedenim son zamanlarda

Ne yemek ne içmek vermiyor keyif
Her günüm üzüntü, isyân ve hâyıf

Acabâ bu ömrü kim verdi bana
Ve şimdi nedendir göz koydu cana

Almasa olmaz mı yaşasam biraz
Çıkmasa yıllarca keder ve maraz

Koynumda onlarca kadınım olsa
Kadehe en güzel içkiler dolsa

Bilmesem ne zaman gelecek ölüm
Ölümü bilmek ne faydasız ilim

“Of” dedim âniden kalbimi tutup
Bekledim sessizce sırtüstü yatıp

Görmüyor gözlerim olan biteni
Bir bilsem beni bu derde iteni

Anladım, son nefes bu aldıklarım
Aklımdan çekildi tüm bildiklerim

Kalbime saplanan ağrılar arttı
Gözümü desensiz bir perde örttü

Hislerim yalnızca acı ve merak
Susadım, görmedim böyle bir kurak

Ağzımdan birden bir “of” daha çıktı
Ölmedim bilincim hâlâ açıktı

Acabâ kaç asır geçti aradan
Bin kalbur su gelir kanlı dereden

Yalnızdım kimseler yoktu yanımda
Sâdece zâlim bir sızı canımda

Bağırsam gitmezdi sesim uzağa
Anladım düşmüştüm zor bir tuzağa

Dişimle sıkmaktan kopmuştu dilim
Sanırım bitiyor, başladı filim;

Onyedi yaşında gördüm kendimi
Yıkamaz sanmıştım kimse bendimi

Dizimde yatıyor zavallı anam
Demiştim “anacım, sen dur ben yanam”

Olmadı, son nefes verdi dizimde
Dünyânın yarısı öldü gözümde

Ölmeden dudağı bir aralandı
Oğlunu, canını Azrâil sandı

“Hoş geldin” diyerek tuttu elimi
Sıktı ve bıraktı, kırdı dalımı

Ah işte bir başka şerit geçiyor
Gözlerim kızımı zar zor seçiyor

Elime veriyor doktor kızımı
Eliyle tutuyor Yeldâ yüzümü

Minicik yüreği pıt pıt atıyor
Orada kocaman bir dağ yatıyor

Bir sene sonunda kızım da öldü
Öleli sanırım yirmi yıl oldu

Ter aktı yüzümden mâvi kilime
Nasıl da dalmıştım oysa filime

Ölmeden gelmişti anam ve kızım
Okşadı yüzümü dedi; “Ey kuzum

Yanımda torunum, korkma mutluyuz
Burada gerçekle, hakla kutluyuz

Bilirsin Yeldâ’yı, günahsız öldü
Dünyâyı bilmedi, burada güldü

Ben ise Allâh’tan dilemiştim af
Ölürken demedim bir kez bile of

Bak şimdi rûhumuz mutlu burada
Seninmiş nasîb-i olmak sırada”

Vuruldum beynimden bu hayâl ile
Hâlbu ki tövbe hiç gelmedi dile

Sanırım anladım neden bu acı
Çıkardım başımdan dünyâlık tâcı

Dedim ki; “Allâhım tövbeler olsun
Dokun ki yüreğim nûr ile dolsun

Ey habîb ben nasıl bir aptalmışım
Dünyânın malına âşık kalmışım

Aklıma gelmedi hiç böyle bir gün
Hiç fayda vermiyor bugün şân ve ün

Alırsan cânımı etme beni zâ’y
Affetmezsen beni vay hâlime vay”

Gevşedi ellerim kalbimi tutan
Ya ölüm, ya yaşam bu hissi yutan

Gelmiştim saatler sonra kendime
Anlatsam bu garip hâleti kime

Acabâ ölseydim o dakîkada
Cennet mi sarardı ateş mi ya da

Yurdumdu belki de ateşin dibi
Ölürdüm tıpkı bir Firavun gibi

Ey ölüm iyi ki uğradın bana
Değmedin iyi ki yine de cana

Tevbeme vesîle olmuştu bu hâl
Demedim, bilmedi o ânı ahâl

Korkmuştum ölümden, gelmişti ölüm
Ölümle anladım, ben yalnız kulum

Bıraktım dünyâda bütün serveti
Makâmı, parayı, kemiği, eti

Çekildim kenara herkesten kaçıp
Kalbimi tek olan Allâh’a açıp

Anlattım sırrımı, bildin yolumu
O gündür beklerim, tekrar ölümü

(adana – 02.07.2006)