Aşkın hergün hergece bir ızdıraptır bana
Bu aşkı ben her gece yudum içerim
Yollarına bakarak mecnun oldum ben sana
İçince kızıl şarabı kendimden geçerim
Yorulmayan bir deli divane gönül bende
Beni deli eden o aşkın çaresi sende
Çaresin umutsun herşeyinle bedenimde
Ölüm yolda olsada yine sana gelirim
Bir yel gibi aşkın attı bir kenara beni
Çölde suya hasretken seyreyledim gölgeni
Duymuyorum artık o acı işkenceni
Sana olan bu sevgimi ancak ben bilirim
Bir yağmur seli oldun beni silip süpürdün
Seni sen de ararken düşlerimde göründün
Düşümken hayalimken sen yokluğa büründün
Ben de bu acıları yokluğunl çekerim
Ruhi ölürse eğer aşkıyla ağla birgün
Usu da sende kalır inan ki öldüğü gün
Hayal diye beslediği de artık olur
İçimdeki acıyla hergün onu beklerim.
11.10.1981
Ruhi HatunoğluKayıt Tarihi : 26.6.2008 21:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)