Hep o anı bekliyorum bıkmadan usanmadan sabırla umudun aydınlığını arıyorum karanlıklarda hafızamda sen
Meşalem senin sevgin aydınlatıyor karanlıkları ulaşılması güç bir yolun başlangıcında adım adim yürüyorum
Umutsuz değilim sabah olacak aydınlanacak karanlıklar vuracak güneşin ışınları benliğime işte o an rüyalarım bitecek
Hüzünlenecek bulutlar yağmadığı için bir damla suya hasret toprak senin hasretliğine benzer gibi
Hafızamda sen kalemimin ucunda ismin yazmakla bitmiyor sana olan sevgim
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta