Beklerim Şiiri - Enver Şanlı

Beklerim ama bilmem neyi beklediği mi.
Ölümü mü, yaşamı mı , mahşeri mi.
Şimdi söyle şu dudaklarından dökülecek her heceye sarılmaya hazır olan şu kağıda ve kağıtla buluşturmaya hazır her heceyi şu kaleme, söyle neyi beklerim.
Hiç güneş görmemiş odamda sakladığım bir avuç toprağa serptiğim tohumun, kıpkırmızı bir gül olup gelmesini beklerim.
Yine binbir düş ile uyuduğum gecelerin sabahına, gerçek olmuş düşlerimle uyanmayı beklerim.
Şiir yazar, türkü söyler, muhabbet eder beklerim.
Beklerim, aydınlık ile karanlığın birleştiği en anlamlı mevsimleri,
Siyahla beyazın heyecanı ile barıştığı küskün tüm renkleri,
Unutulmuş o en manalı şiiri ile o yüzü kırışmış şairin yeniden sarılmasını.
Beklerim gecenin en karanlığında doğacak olan güneşli günleri,
Suya hasret kalmış çiçeklerin vuslatını uçsuz bucaksız çöllerinde,
Bülbül'ün sesini beklerim gülün derdinden düşerken sinelere,
Yazarım, dinlerim, söylerim, beklerim...
Sonu olmayan bu hayallerin köşe başlarında ve soğuk Sivas akşamlarında, ellerimi ısıtan bu lambanın sıcaklığını beklerim.
Beklerim, beklerim, beklerim...
Aslında her hecemin tamamlayıcısı,
Her sabahın heyecanı,
Her şiirin mahlası,
Her Türkünün göz yaşı,
Her şeyin başlangıcı ve her şeyin anlamı,
Aslında Sen'i beklerim... Tamamlamak için başladığım o ilk satırları.
Üzülürüm, göz yaşı olur süzülürüm, bahar olur dirilirim, sarhoş olur irkilirim...
ama beklerim, beklerim, beklerim...