Herkeslere çocuk veren ey Rab'bim.
Ellerim koynumda öyle beklerim.
Senelerce Sen'den evlat istedim.
Umut kesme dedin diye beklerim.
Toplumun içinde büküktür boynum.
Ne kızım var benim ne de bir oğlum.
Bilmiyorum acep ne olur sonum.
Ümit kesme dedin diye beklerim.
Kopuyor içimde bin bir fırtına.
Bu hasret tak etti artık canıma.
Evladım olsada bassam bağrıma.
Ümit kesme dedin diye beklerim.
İsyan değil benim Sana'dır nazım.
Evlat diye diye çalıyor sazım.
Hasretle geçiyor kışımla yazım.
Ümit kesme dedin diye beklerim.
Artık mevsimlerim döndü hazana.
Merhamet et Rab'bim aciz kuluna.
Kabul et duamı habip aşkına.
Ümit kesme dedin diye beklerim.
Özene özene geçti seneler.
Hasret acısyla geçti geceler.
Bana da ver diye dilim heceler.
Ümit kesme dedin hala beklerim.
Kayıt Tarihi : 8.2.2016 18:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sedat Yıldırım](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/02/08/beklerim-162.jpg)
ağlattın ustam,
yangınlardayım şiirinizde resmen boşaldı gözlerim
saygılar
TÜM YORUMLAR (1)