Beklerim Şiiri - Mücella Pakdemir

Korku sahiline yolunu düşür
Biliyorsun, ordayız
Aklını yemiş kedim, ağını terk etmiş örümcek ve ben
Beş boş, bir dolu sıralanmış hayâller
Ve sırıtan alâmet-i fârikamız
Torbanın ağzını açar, bir güzel
Laflarız

Olmadı, balık tutarız
Dişleri döşümüzü deşen
Yayılan halkaların
Ortasından çalarız tayınımızı
Tur atar, yine döneriz
Bıraktığımız köpüğe
Damarlarımızı en ince yerinden
Çatlatırız

Sana ne anlattılarsa yalan
Hatta sil gitsin bütün duyduklarını
Her ne varsa yaşanacak
Omuz omuza hiç çekinmeden
Birlikte yaşarız

Gölgeler çok, çok olmasına da
Aldıran kim bu karanlıkta
Beli kırılır huzmelerin yere değmeden
Sen de aldırma!
Bir anda alışır tüm yabancılar
Kan çeken kargaşada

Özür dilemek diye bir şey yok
Alttan almak da…
Kıvrılmaz sözcüklerin uçları
Fırlatılır eğilip bükülmeden
Gözlerin içine baka baka işlenir suçlar
Sonra idam edilir şafak sökmeden

Gel dedimse, gel!
Yağı bitene kadar kandillerin
Keyfine hem tükürüp hem yanarız
Tünellerimiz var kuytularda tedbiren
Akrepler uyandığında zehirlemeden
Tabana kuvvet kaçarız