Yalnızlık akıl işi değil, adama için için dokunuyor be!
Böyle günlerde ne hayallerim türkuaz ne de düşlerim pembe.
“Katli vaciptir! ” fermanı askıya çıkmış gibi sanki hakkımda.
Yollar, çöller ne bilir şu iç yakan sevdanın hakkında.
Sanki biliyorlarmış gibi bu haletimin onlar müsebbibi.
Yek başına kalınca, kendi oluyor insan bu yaraların tabibi.
Ne su içmek kesiyor susuzluğumu ne de karnımı doyuruyor yediklerim.
Sokakta karşılaştım.
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Devamını Oku
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.